Have you ever felt the same? ( CHAPTER 6: “FALLING STAR”)

(AKO SI DESTINY 2)
Have you ever felt the same?
By: PAULKIAN
http://paulkian.blogspot.com/

“I am like a falling star who has finally found her place next to another in a lovely constellation, where we will sparkle in the heavens forever.”
-Amy Tan

CHAPTER 6: “FALLING STAR”

Tumingala ako sa kalangitan. Pinuno ng mga bituin ang madilim na kalawakan. Sabi nila kapag marami raw bituin sa langit wala daw pag-asang umulan. Walang kahit isang posibilidad na mahulog ang mga patak ng luha mula sa langit. Sayang, ready pa naman akong magpaulan kung saka-sakali at saluhin ang bawat butil at patak nila.


Iniyuko ko ang aking ulo at tiningnan ang oras sa aking relo. Pasado ala-una na ng madaling araw.

Isa-isa na kaming naglabasan sa munting tahanan ni Jhen. Pagkatapos kong inumin kanina ang 3 shot ng lambanog, iyon din ang naging katapusan ng gabi. Sinalubong naming apat ang sumunod na araw. Isang araw na kung saan para sa akin ay kasunod na level ng aking buhay. Parang Time Crisis lang kumbaga.

Sa labas, dalawang motorsiklo kaagad ang tumambad sa akin. Naka-motor pala sina Russel kanina nung dumating. Maya-maya lang eh bumilis ang pacing ng bawat eksena.

Sumenyas si Jerome na mauuna na sakay ng kanyang motorsiklo. Humarurot si Jero papalayo habang patalikod na kumakaway sa aming tatlo.

Naalala ko yung sinabi ng kaibigan ko nung highschool. Sabi niya wag ka daw kakaway ng patalikod kasi dadating daw yung panahon na magkakalimutan kayo. Ang taong kumaway at ang taong kinawayan, makakalimutan ang isa’t-isa. Kung iisipin nga naman isang melo-dramatic ang ganung senaryo. Nakatalikaod, naglalakad palayo. Tapos kumakaway, pero hindi nakatingin sa kinakawayan. Pero naisip ko rin na isa lamang siyang alamat. Hindi naman totoo yun! Wala namang basehan o kahit na isang katiting na scientific explanation na makapagpapatibay sa mga teorya ng kaibigan ko nung highschool.

Sumunod na sumenyas si Russel. Isang pagsenyas na ang ibig sabihin ay “tara na…”

Ewan ko nga ba kung bakit ang tipid ng mga tao sa pagsasalita ngayon. Pero dahil mahilig naman ako magpadaloy sa agos, hinayaan ko na lang at nanahimik na rin ako.

Biglang pina-arangkada ni Russel ang sinasakyan naming motor. Muntik pa nga akong ma-out of balance sa bilis na pagtakbo nito. Nilingon ko si Jhen na naiwan sa tapat ng gate nila. Kumakaway na ito at halatang antok na antok. At iyon din ang naging hudyat upang lisanin namin ang lugar. Ang lugar kung saan naganap ang unang halik ng aking karibal.

Nagsimula na ang biyahe namin ni Russel pauwi. Humahampas sa amin ang lamig ng hanging amihan na nanggagaling mula sa bayan ng Tagaytay. Deadma parin kaya kahit malamig sinalubong parin naming ang salungat na ihip ng hangin. Dumadampi ang hamog sa aking pisngi. Feeling ko hindi lang basta hamog ang kumakapit sa mukha ko. Malamang smog na yun.

“huwag kang bibitaw ha? Higpitan mo ang kapit mo baka mahulog ka…” usal ni Russel habang patuloy naming binabaybay ang kahabaan ng highway.

“baka makatulog ako Russel, at tuluyang mahulog. Basta saluhin mo ako ha?”

“Ano ka ba? Hindi kita pwede saluhin, hawak ko ang manibela baka mabunggo tayo kapag sinalo kita…”

Ipinikit ko ang aking mga mata. Hinigpitan ko ang yakap ko sa kanya. Sa pagkakataong ito magtitiwala ako na hindi niya ako pababayaan. Kahit alam kong hindi niya ako kayang sagipin, kung sakaling malaglag man ako, o tuluyang makabitaw sa pagkakakapit, ibibigay ko parin sa kanya ang buong pagtitiwala ko.

Alam ko hindi niya ako pababayaan. Lahat ng pagtitiwala ko ibibigay ko sa kanya ng walang pagaalinlangan. As an old saying goes: “Follow your heart, but be quiet for a while first. Ask questions, and then feel the answer. Learn to trust your heart.” sa pagkakataon ding ito magtitiwala ako sa puso ko. Dahil alam ko hindi ako mabibigo. Yun ang paniniwala ko. Iyon ang pananaw ko.

Sa unti-unting pagdilat ng aking mata unti-unti ring ipinarada ni Russel ang sinasakyan naming motor sa gilid ng isang convenient store. Wala siyang kibo kaya nakiayon na rin ako sa nais niyang gawin. Pagbaba namin sa motor napansin ko ang grupo ng mga kapulisan sa bandang dulo ng highway. “Kaya naman pala” naibulong ko na lang sa aking sarili.

Pumasok si Russel sa loob ng Ministop. Hindi na ako sumunod sa kanya. Wala naman akong balak bumili ng kahit ano sa loob kaya umupo na lang ako sa may gilid at chineck ang aking telepono. Walang mensahe. Nakakafrustrate. Simula kaninang hapon hanggang sa ngayon wala man lang nagtetext sa akin.

Ilang minuto ang pagitan lumabas na rin si Russel hawak-hawak ang dalawang styro-cup ng kape. Ibinigay niya sa akin ang isa kaya hindi na ako nakatanggi pa. Sabay naming ininom ang mainit na kape habang pinagmamasdan ang mga taong nakamotor na nahuhuli ng mga pulis sa kabilang ibayo. Wala paring kibo si Russel. Moody talaga. O
baka wala naman talaga siyang nais sabihin. Hindi ko alam kung ano ang iniisip niya. Hindi ko rin alam kung ano ang plano niya. Basta ako tatahimik na rin lang.

Nakatingin si Russel sa kalangitan. Pinagmamasdan niya ang mga bituin na isinabog at nagkalat sa madilim na langit. Ako? Pinagmamasdan ko siya. Sa totoo lang ngayon ko lang siya na-appreciate ng ganito. Okay naman pala si Russel. Hindi ako nagtataka na kahit sino maaaring mahulog ang loob sa kanya. Mahulog na parang isang tala mula sa itaas.

“Luis!!! May falling star oh!!!”

Iyon ang nagpabasag ng namamayaning katahimikan sa pagitan naming dalawa. Isang falling star lang pala ang magiging dahilan upang makapagsambit si Russel ng isang pangungusap. Isang pangungusap na puno ng emosyon.

Tinanong ko siya:

“ano winish mo?”

Ewan ko ba kung ano ang pumasok sa kokote ko at pinakialaman ko ang wish niya. Buti na lang at hindi niya ako ini-snob.

“winish ko na sana magpakita sa’kin si Lance, kahit saglit lang para makapagpaalam ako sa kanya…”

“nakakatakot naman yung wish mo…”

“bakit ka natatakot? Ayaw mo ba magpakita sa’yo si Lance?”

Ilang sgundo akong na-blangko. Hindi ko alam ang isasagot ko. Napansin niya siguro na na-mental block ako sa tanong niya na yes or no lang naman ang sagot kaya iniba na niya ang question niya:

“Ikaw? Ano winish mo?”

“hindi ko nakita yung falling star eh, pero kapag nakita ko iwiwish ko na sana hindi na matapos ang gabing ito…”

“huh?” pagtatakang reaksyon ni Russel.

Kaya bago pa siya magisip ng kung anu-ano dinugtungan ko na ang sagot ko:

“kasi ayaw kong pumasok sa work bukas ng gabi.. ha!ha!”

Hindi natawa si Russel sa akin bagkus ay tumayo na ito mula sa pagkakasalampak sa semento at muling sumenyas na kailangan na naming umalis. Kahit hindi pa ubos ang iniinom kong kape ay muli akong umangkas mula sa kanyang likuran. Sa pagkakataong ito iniwasan kong kumapit sa kanya. Kailangan kong matutong huwag kumapit sa taong alam kong nagmamaneho patungo sa aming patutunguan.

Tinungo namin ang shortcut. Iyon ang nagpadali ng mga bagay-bagay. Isang uri iyon ng pagtakas sa mga pulis na nagbabadya naman ng pangongotong. Itinuro ko kay Russel kung saan kami dapat dumaan. Patungo iyon sa aming tahanan. Wala pa rin siyang kibong sinuong ang mga dinidikta kong direksyon.

Nagpababa na lang ako sa may kanto, ilang lakad lang ang layo mula sa aming bahay. Ngunit pinilit ni Russel na ituro ko kung saan ako nakatira. Sabi niya mas maigi na daw na malaman niya para next time kung mapadaan siya ulit sa Bacoor pwede niya akong madalaw. Kaya naman hindi na ako nagpakipot pang magpahatid hanggang sa tapat ng bahay namin.

Pagbaba ko sa motor, biglang humarurot si Russel palayo… sumigaw na lang ako ng:

“Salamat ha? Ingat ka!!!”

At ang natatanging tugon niya lamang ay isang kaway habang nakatalikod papalayo sa akin. Talagang nauuso ang mga ganitong eksena ng pamamaalam.

Habang tinatanaw si Russel at ang kanyang motor, tinanaw ko rin ang kalangitan. Kumislap ang isang bituin at nahulog sa kawalan.

“shocks… falling star…” tanging naibulong ko sa aking gunita habang inuusal ko ang aking wish.

Anong winish ko? Secret! Akin na lang yun noh!

ITUTULOY

NEXT
CHAPTER 7: “RENDEZVOUS”

Read more...

TESTIMONIALS

From: jesar [history] [block!]
Date: 04 Dec 2008, 07:08
paul ur d best gnda ng destiny....lahat b ng story mu n post u sa forum nasa blogspot mo din? dun ko n lng kasi bbsahin e...

From: shaken [history] [block!]
Date: 02 Dec 2008, 11:37
yow, magandang gabi, este, magandang umaga. :D just want to comment on your stories... aha, recently visited your blog at kakatapos ko pa lang magbasa.. ^_^ anyway, about your stories, nice silang basahin dahil ang simpleng basahin pero ang lalim. nagtataka nga ako kung totoong nangyari yun eh, pero kudos to you kaibigan! Good job,. keep it up.. lol, nice day mate :D

From: sean john [history] [block!]
Date: 06 Nov 2008, 04:40
hayyy sobwaaaaa gling mo nabasa ko ung love triangle na story ka ka shock....ung story sobwa.....gling mo idol

From: kojie_san [history] [block!]
Date: 03 Nov 2008, 23:30
paul ang galing mong mgsulat . . .sendan mo naman ako sa email ko ng mga kwento oh . . kng pede lhat . fan mo na ata ako . .tnx .

From: direk_mark [history] [block!]
Date: 02 Nov 2008, 02:04
Nice story Paul. I like the Incest... maganda ang pagkakasulat mo dito... It can be translated into short film actually...

Nice one. :-)

I read your stories e... Natutuwa ako at magaling ka magsulat! :-)

From: alexander53 [history] [block!]
Date: 01 Nov 2008, 07:46
nice incest story. well detailed and the facts were written concisely. I was thinking if you were a sociologist or a psychologist for that matter. nice.

From: hiamzar [history] [block!]
Date: 31 Oct 2008, 23:16
after reading ur posting, all i can do is to cry... un din kc nangyari skin kung bkit ako nging bi... ihate my self, and till now, ive been suffering from this hell life being a gay or wat so ever.... but then, thanks for letting me realize that im not just the only person n ngka ganto. thanks

From: chinit0_guy [history] [block!]
Date: 09 Oct 2008, 07:47
hey! N0thng much, just want 2 express how impressd i am aftr i read ur 'destiny'.
Natawa p q kc nksma p ung religion q dun. INC dn kc q and 2 be h0nest, kht bwal, mraming gnyan s amin and parang my alam k tlga s INC huh, terms like 'sumamba' alam m, coz we d0nt use 'simba' e. San bng lugar sumasamba yang rusel n yan at mahunting haha

Eneweiz, bitin ako, i may say! Haha sna masundan kagad!

From: plutonium1 [history] [block!]
Date: 03 Nov 2008, 08:59
gud morning.. nice ng mga stories mo....

kailan po ung nxt chapter dun s destiny?

God bless... =p

From: rhebz [history] [block!]
Date: 27 Oct 2008, 10:58
wee... salamat sa msg.

nakakatuwa, hindi namatay si russel! i really do hope russel and lance end up together.

nice story.

tc
xoxo

Follow up: BRO@Oro [msg] [block!]
28 Oct 2008, 00:45

hindi ako mahilig magbasa nang estoryang komiks pero itong story ni Paul ay parang very inviting at di mabitiwan.....i must say parang true at nangyari or nangyayari ang ganitong kuwento.....keep it up Paul you have the best quality nang isang mahusay na manunulat...

From: 1-2-try-me [history] [block!]

Date: 20 Dec 2008, 20:36
ganda ng kwento mo. Galing mo!!!!!!! san na ung karugtong ng lance at Russel?

From: Kristian11 [history] [block!]
Date: 20 Dec 2008, 02:23
Just wanna tell you this:

hanga ak0 say0! Ang ganda ng mga sex st0ries m0! Swear!!!

From: tourniquet [history] [block!]
Date: 19 Jan 2009, 01:03
elo! ngaun lang ulit ako nakapagbasa ng blog mo, at and DESTINY ang napili ko i-marathon, haha! grabe everytime na umiiyak si Lance nakikisabay ako, haha! grabe ung twist mo sa huli sobrang brilliant, i never see it coming! thank u for sharing this beautiful story! i hope u leave me breathless again sa part 2 ng AKO SI DESTINY!

From: rai_23 [history] [block!]
Date: 25 Jan 2009, 17:41
ei tol, congrats ha... galing mong sumulat.. nabasa ko lahat ung akda mo.. danda ng "Ako si Destiny" wala pa bang karugtong un tol?

From: Kent Galang [history] [block!]
Date: 30 Jan 2009, 07:33
good stories!

keep it up!

From: "lester_01_89"
Sun Dec 21, 2008 11:59 pm

first and foremost, i would like to commend you for the wonderful
stories that you have wirtten. though, in the first place, your stories
seem to be very erotic and immoral. however, they really convey meaning
at the end of the story.. ika nga may moral lesson.. i really salute
you for that.. by the way, i'm mark and i am a former seminarian....( i
want to become a priest) it is my first time to read your stories.. at
talagang napaka-unique ng mga kwento mo.. sa isang upuan lang tinapos
ko yung stories na "si tito" at "ang tatlong pagnanasa".. indeed. i
like the story of the love triangle. very immoral but very inspiring.
you have a very good brain. i believe you're using it rightly..

hanggang dito nalang.. i hope to talk to you more often..
thanks for the stories..
Godbless.

From: sniper23 [history] [block!]
Date: 08 Feb 2009, 07:26
kahit nasa work ako naiisip ko yung kwento mo... wishing na sana ako si luis at meron akong russell... lol

From: deejayCOOL [history] [block!]
Date: 10 Feb 2009, 01:07
patuloy ka sanag manglikha ng mga akdang ikakaantig ng puso ko...
matagal nang bakante ang puso ko at dahil sa mga kwento mo natututunan ng puso ko ng tumibok muli...salamat paulkian...

Follow up: shaken* [msg] [block!]
16 Feb 2009, 09:00

ok mr.paul,, thank you po ^_^ haha, kakakilig naman yun, pero i dunno, affected ako kahit hindi ako makarelate!!

ang galing mo kasing magporject ng image!! katulad ni russel!! sagad to the bones ang pagkainis ko sa kaniya, wahaha! woOt!

From: jeRU [history] [block!]
Date: 17 Feb 2009, 22:30
galing tlga ng mga kwento mo.. san marinig ko ulit yung podcats mo sa chatroom... hehehehe

Follow up: jesar [msg] [block!]
04 Dec 2008, 07:00

paul kian THE BEST KA! alam mo b n napawi ang nkkaboring na araw sa office nmin sa pagbabasa ng kwento mo na AKO SI DESTINY? grabe ang galing mo tlga gumwa ng story..nka relate nga ako e..pati ung isa kong officemate khit srt8 nkibasa n rin...ang dami kong n recruit para basahin un...nkkaaliw...? sure ka b n di ikaw si 'lance'? hehe....pwede mo ung ipdala sa mmk or s MGA gUMagwa ng indi film patok un...haay...sana gnyan din ako kagaling gumawa ng story...more power..continue mo lng...ang bata mo pa ang gling mo na....keep it up dud...:)

From: adam_lee01 [history] [block!]
Date: 17 Feb 2009, 22:40
idol n kita...gus2 ko rin magsulat...kya lang libro...pwede bang humingi ng tips kung pano sumulat ng epektibo...

Follow up: daniel025 [msg] [block!]
05 Jun 2008, 08:09

oi bro.... ngaun ko lang nbasa mga kwen2 mo.....
ang galeng ha.... nkakaiyak ang mga scenes favorite ko ung 3 pagnanasa..... ang galeng mo bro...
asan n kaya si alvin? nakaklungkot nmn nde n cia nakita ni jaime..... huhuhuhu...

Follow up: ryse-(rice) [msg] [block!]
25 Aug 2008, 15:17

Galing naman! Ng enjoy ako sa pagbabasa. Kinilig, na-horny, na lungkot, nabigyan ng pag asa. Salamat sa isang magandang istorya paul_kian ;0)
marami pa sanang mga susunod na mga istorya.

have a great one!

From: caturse [history] [block!]
Date: 22 Feb 2009, 01:54
i Love your works particularly the love triangle story of alvin, jaime and edward.

I used to love gay stories authored and posted by foreign writers. I still do though.

Now I know there is someone in my country that can be at par with other writers of gay stories from other countries.

Kudos!

Follow up: john663 [msg] [block!]
02 Mar 2009, 22:55

nice stories paul kian, kudos to you.im just wondering where the ideas or the stories come from(if thsi all fiction).Mahirap magsulat ng walang pinaghuhugutan , yung iba experience kaya maganda ang plot yung mg astories me ayos e, parang totoo, anyone can relate to your stories, i like your trilogy style story

From: ethan10 [history] [block!]
Date: 03 Mar 2009, 01:28
gosh im here in a cafe now.. naiiyak ako sa story mo about contentment. ganyan din nangyari sa akin.. hindi ako naging contented sa relationship ko kaya nagkamali ako. in the end narealize ko na sobrang mahal ko pala sya until now guilty parin ako...

From: pro_nude [history] [block!]
Date: 01 Mar 2009, 08:14
superb writing skills. while reading "tatlong pagnanasa" it makes me feel like a part of the story. i felt their joys, triumphs and sacrifices. keep on writing, ur very expressive...

.

From: nikolai23 [history] [block!]
Date: 26 Feb 2009, 14:49
galing mo talaga gumawa ng story talagang mararamdaman ang kalungkutan ng mga readers

From: 'Toxic' [history] [block!]
Date: 23 Feb 2009, 21:44
hi...nabasa ko yung sa multiply mo....anyway i love it lahat ng naka sulat...merong part na tumatak saken....


there are times in our lives that we must experience to live in PAIN, a time when it's hard to forget and it HURTS to remember. there is nothing WRONG in holding on to the memories of the person we once LOVED. they are all part of us.



kaya hindi dapat maging malungkot...

hindi ka dapat magmukmok!

you're not the only one to feel disappointed by love.



=======================

i love this part...
keep up the good work kian
^_^
GodSpeed

From: Jiggy grudge [history] [block!]
Date: 23 Feb 2009, 09:04
paul dugtungan mo naman tong story mo about Tito and ung Pagnanas, I really find your stories exhilirating and convincing.
One of your avid readers here tnx bro

08/31/2009 5:16 am
Subject: Hi paul!
Message:
Hi paul! Ako pala si maico.. Ü
i know u get this from almost everyone whos read your stories pero sasabihim ko parin im a big fan of yours.. Ü
your stories really touched me.. Lately naguguluhan ako sa mga nararamdaman ko.. Pero dahil s stories mo naniwala ulit ako sa love at destiny.. Ü
keep up d good work! And continue to touch lives.. As you did to me..
I hope we become good friends.. Ü

From: -dHeL-
At: 17. Apr. 2010 - 14:07

hello nice write up,,,sana makasulat ka ng mkikilala ka as kian pah ,,,i salute u for that,,,,

From: hereicome4u
At: 18. Apr. 2010 - 01:06

hi paul kian!

gusto ko lang sabihin na i wish u can be an established writer..

hav u tried scouting for publisher?

i mean there would a good market for ur great writing..

sa dinami-dami b naman natin.. eheh..

kudos bro! and more power..

From: jeh316126
At: 25. Apr. 2010 - 10:18
i ♥ the stories.. actually i'm not fond of reading stories... I just simply hooked on your posts

From: edgesy02 Chat
At: 27. Apr. 2010 - 18:57
ganun..nakakaiyak yung life story mo pero ang ganda..
idol na kita hehe..hope to meet you soon..

From: Alipinmo143 Chat
At: 28. Apr. 2010 - 19:44
isa kang talentadong manunulat mr. paulkian,

hayden8 28. Apr. 2010 - 18:24
binasa ko kagabi ulit ang destiny.. and as always, it left me in tears.. kelan ang next na chapter sa Have you ever felt the same?

-maico (avid reader) ^___^

hayden8 28. Apr. 2010 - 18:26
i shared with my friends yung mga stories mo.. and they all loved them..

From: BaboRobot
At: 09. May. 2010 - 17:12
thanks PK.
hanap ako ng hanap..dun lahat pala.

yung ke RAMIL..pinrint ko pa yun..binasa ko sa room ko..ang galing mo. Idol na kita.

salamat ulit.

From: PotPot011809 Friends
At: 18. May. 2010 - 19:22
Hey! I soooooooooo love your stories... Already read "Ako Si Destiny"... Made me though I don't really cry that much... lol

Anyway, more power! =)

P.S.
I made a PDF format of "Ako Si Destiny" so that I can read it on my PSP... is that okay with you? Don't worry, I don't plagiarize... =)

From: geard
At: 31. May. 2010 - 20:42
just read on of your stories (as in kakatapos lang). congrats in good taste ang pagkakalahad mo ng mga maseselang bahagi ng kwento. may respeto sa kasarian at kahinaan at pangangailangan ng mga karakter. ipagpatuloy mo ang ganitong klaseng pagsusulat. isang rebolusyon ito mula sa tradisyonal na paraan. indie form of writing. congrats bro.

From: troyyee09
At: 05. Jul. 2010 - 22:27
ui paul nabasa kona yung 2part ng destiny wow tol galing mo! nainlove ako sa charac. ni papa russel pero bkt nman nmatay si papa lance! naiyak tuloy ako! sana mahaba pa yung story!
may tanong ako base b yun sa true2life story! para kc may nabasa ako na parang may dedication ka! nakalimutan ko yung name,, feeling ko patay na yung sinasabi mo dun sori ha curious lang!! pero wow hanep galing mo!

akosichichi 11. Jul. 2010 - 00:06
wow paul kian its so nice to see you online here. alam mo ba na idol kita. sobra. ang ganda ng mga kwento mo! as in! kaka inlove yung ako si destiny. haha. d ko pa nabasa yung part 2 gusto ko pag tapos na aha

From: imconservative Chat
At: 30. Jul. 2010 - 19:35
i am reading your story "DEstinY." It was refreshing, feels like id been transported back in time, college life.. Keep up the goodwork!! BRAVO! SALUTE!

From: arphie0258
At: 03. Aug. 2010 - 23:38
Hi. Thanks for dropping by.. I've read your blog. I haven't read a blog worth readin after goodtimesmanila... I really liked it.. which made me curious of how you look.. pede isang pic naman dyan.. hehe!!

Read more...

Have you ever felt the same? ( CHAPTER 5: “CONSEQUENCE”)

(AKO SI DESTINY 2)
Have you ever felt the same?
By: PAULKIAN
http://paulkian.blogspot.com/



"There will be a moment when you're eyes meet and everything in the world is simple again." [Michael Edwards]


CHAPTER 5: “CONSEQUENCE”

Happy birthday to you, this is your day.
On this day for you we're gonna love you in every way.
This is your day, your day, happy birthday to you, to you, to you.

Happy birthday to you, you're still young.
Age is just a number, don't you stop having fun.
This is your day, your day, happy birthday to you.
This day only comes once every year,
Because you're so wonderful with each and everything you do, hey!





“Akala ko may children’s party dito sa bahay mo eh… Nandiyan na ba yung mga Boyoyong clowns?” biro ko kay Jhen habang inaabot sa kanya ang regalo ko.

“Gaga! Tayo-tayo lang noh!”

“Pano ba naman, mag-sasound trip ka lang happy birthday song pa!”

“Birthday ko kaya!” sabay lipad ng umirap niyang mga mata sa kisame.

Hininaan ni Jhen ang cd player niya. Siguro napagtanto niya na hindi kami magkarinigan.

“Teka, kanino bang version yan at parang ngayon ko lang narinig?”

“Gandara diba? New Kids on the Block kumanta niyan… dinownload ko kanina… para naman magkaroon ng spirit ng birthday ang bahay…”

“Spirit, spirit ka pa… baka mga ligaw na kaluluwa pa matawag mo!”

“Tseh! Halika nga dito! Wag kang magmaganda diyan at feel na feel mo pang umupo sa
sofa naming 50 thousand pesos ang halaga! Tulungan mo akong gumawa ng graham cake…”


Hinatak ako ni Jhen papuntang kusina. Kung tutuusin, hindi naman kalakihan ang bahay nila pero halatang mamahalin ang mga kasangkapan na mukhang galing pa sa kalakalang galyon mula tsina. At talagang malinis at masinop sila sa mga kagamitan. Sa pagkakaalam ko kasi magisa lang dito si Jhen. Ang mga magulang niya ay nasa Canada na at kapag naayos na ang mga papeles niya ay i-pepetisyon na rin siya para doon na rin mamuhay.

Pinaupo ako ni Curacha sa monoblock habang siya naman ay kinukuha ang mga ingredients sa loob ng cabinet.

“Wow! Graham! Favorite ko yan!!!”

“Hoy beki! Kunin mo yung can opener dun sa cabinet at buksan mo itong nestle cream at fruit cocktail…”

Sunod-sunuran naman ako sa utos ng mala-diktador na si Jennifer. Kinuha ko ang abrelata sa lugar na tinuturo niya. Sa itsura pa lang ng pambukas parang lalamunin na ako kasi hindi ko siya alam kung paano ito gamitin.

At kahit hindi ko alam kung paano magbukas ng lata gamit ang kasangkapang hawak ko, pinilit ko parin. Nagmamadali kong pinalakad ang ngipin ng can opener sa gilid ng lata. Pinihit ko ang pinaka-ikutan nito upang kumapit sa edge ng lata.

Wala pa sa 2 inches ang nabubuksan ko nahiwa na ako ng talim ng lata.

“Ouch!!! Shit!” bulalas ko.

“Hala! Bakla ka talaga!”

Tumulo ang dugo sa de tiles na sahig nila sa kusina. Parang dinagtaan ng kulay pulang likido ang mala-bulak na kaputian ng sahig.

“Paano ba kasi gamitin ‘to?” tanong ko kay Jhen

“Ay? Shongaers? Akin na nga yan!”

Inagaw ni Jhen ang abrelata sa kamay ko. Sabay sambit ng mga quotable quotes niya:

“Alam mo Luis, ang pagbubukas ng lata gamit ang can opener ay parang love lang… kung first time mo at wala kang alam, malaki ang chances na masugatan ka. Pero kapag alam mo na kung paano, kahit nakapikit ka kayang-kaya mo na…”

Naalala ko ang unang pagkakataong mahulog ng todo-todo ang loob ko kay Lance. Sabi ko nga, first time ko pa naman main-love tapos masasaktan pa ako.

Hinugasan ko naman sa gripo ang duguan kong daliri. Hindi ko matingnan ng diretso. Sa totoo lang takot ako sa dugo. Hindi ko alam kung bakit. Siguro nandidiri lang ako, o baka sadyang may trauma na ako sa sakit, o baka psychological lang tulad nga ng sabi ni Lara.

“Bakit hindi mo sinama yung kapatid mo?” usisa ni Jhen habang pinagpapatuloy ang naudlot na pagbubukas ng lata.

“Exam daw niya bukas eh… alam mo naman yung kapatid kong yun, napaka- studious.”

“May band aid diyan sa kabinet, nakalagay sa box…”



Ding…dong… ding… dong…



Parang kampanang umalingawngaw ang doorbell nila Jhen sa buong kabahayan. Naging hudyat iyon upang lisanin niya ang kusina at magtungo sa labasan.

“Ayan na siguro sina Papa Russel. Saglit lang ha papapasukin ko lang sila…”

Kumaripas ng takbo palabas si Jennifer. Excited ang gaga sa pagdating ni Russel. Nakaramdam muli ako ng kakaibang feeling na kumikislot sa kaibuturan ng aking damdamin. Hindi ko alam kung saan nagmumula ang ganoong pakiramdam. Siguro excitement na matatawag ang ganun.

Binuksan ko ang tukador kung saan nakalagay ang band aid na i-noffer ni Curacha kanina. Nurse na nurse talga kasi kumpleto sa mga kagamitang pang-first aid ang nasilip ko.

Segundo lang ang pagitan nang magulat ako sa narinig kong mga yabag ng paa pababa ng hagdanan nila Jhen. Palibhasa nakatalikod ako sa may hagdan kaya hindi ko masyadong napansin na may pababa pala mula sa second floor nila.

Inaninag ko ang taong bumababa. Nagtataka ako kung sino yung nilalang na iyon. May kasama pala si Jennifer dito, at ngayon ko lang nalaman. Ilang baitang na lang pababa makikita ko na kung ano ang kanyang mukha. Pero sigurado na akong lalaki ang taong tinutukoy ko dahil sa laki at bigwas ng katawan niya.

Sa pagharap ng mukha niya sa akin nagulat ako sa aking nasilayan.

Isang maskuladong lalaki, na nasa late 20’s. Mas mataas siya sa’kin ng kaunti at halatang adik sa pag-gygym.

Isang nakakabanas na ngiti sa kanyang labi ang kanyang binato sa gulat na gulat kong emosyon.

“Shocks…” tanging naibulong ko sa hindi makapaniwala kong diwa.

“Sabi ko na nga ba kalahi rin kita eh…”

“Anong ginagawa mo dito? Hanggang dito ba naman sinusundan mo ko?”

“Hello? Bahay ko ‘to noh? Adik ka ba?”

Siya ang lalaking lumapit sa katabing urinal noong umihi ako sa CR ng SM ilang linggo na ang nakakaraan. Siya yung lalaking manyak na nilaru-laro ang tinatagong sandata at pilit na iwinawagayway sa hangin. Siya ang lalaking lumapit sa aking likuran habang naglalaro sa Quatum at nagbitaw ng nakakabastos na mga paanyaya:

“Ang galing mo maglaro ha? Sa kama din ba magaling ka makipaglaro? Bro? sex tayo?”

Ang mabilis na pag flash back ng aking gunita ang nagpakulo muli sa aking dugo. Mabilis ding lumapit sa akin ang lalaki at umaktong hahahawakan ang aking nananahimik na alaga.

“Pwede ba wag ka ngang magulo!” Mahinang sita ko sa kanya.

“Hindi ako magulo, malibog lang ako…”

Tinuloy niya ang balak niyang panghihipo ngunit mabilis akong nakabalikwas upang makailag sa nagbabadyang demonyo ng pagnanasa.

“I heard, sister mo si Lara?”

“Kilala mo kapatid ko?”

“Of course! estudyante ko kaya siya…”

Umikot siya ng bahagya at muling lumapit sa akin. Parang umikot din ang isip ko at medyo naguluhan sa mga pinagsasabi ng lalaking nasa harapan ko. Parang namanhid ang hiwa sa aking daliri na kanina lang ay iniinda ko.

Mistulang eroplanong lumapag ng mabilis sa kanyang paliparan ang kanyang kamay. Dumausdos ito papasok sa suot kong pantalon.

“Wag kang magalala Luis, hindi kita isusumbong sa kapatid mo na isa kang bakla!”

Nabigla ako sa mapangahas niyang mga galaw at matatalim niyang salita kaya medyo tumaas ang tono ng pananalita ko sa kanya.

“Sige, subukan mo lang sabihin sa kanya! Humanda ka sa’kin kapag nalaman niya!”

Tinulak ko siya palayo sa akin. Kahit nasa teritoryo niya ako kaya ko parin siyang i-reject tulad ng unang ginawa kong pang-rereject sa kanya sa SM.

“Bakit ano bang kaya mong gawin sa akin na hindi ko kayang gawin? Basta ako, meron akong kayang gawin na alam kong hindi mo kaya…” panunukso niya sa’kin

“Ano bang gusto mo ha?!”

“Gusto ko? Kaya mo ba ibigay ang gusto ko? Ikaw ang gusto ko! Simple lang diba?”

“Mukha mo!” kasunod ng fuck you sign na idinuro ko sa kanya.

“I’m gonna suck you later Papa Luis!”

Mabilis na umakyat pataas ang hayup na lalaking yun. Sinundan ko ng masamang tingin ang pagakyat niya sa ikalawang palapag ng tahanan nila. Halos tunawin ko ng irap ang bawat baitang na dinaanan niya.

Hayup talaga! Nakakapikon! Nakakabuwiset! At dahil ayaw kong masira ang araw ko, pinilit kong mag-shift ng mood at dinivert ko ang emosyon sa paggawa ng graham cake. Inisip ko na lang na nangiinis lang siguro yun kasi nakikita niya sa mata ko ang pagkagulat at pangamba sa kanya.

Maya-maya lang ay pumasok na si Jennifer. Sa wakas. Medyo nakahinga ako ng maluwag.

“Akala ko naman sina Russel na…” sambit ni Jhen habang papasok, bitbit ang kahon ng cake mula sa Goldilocks.

“Nag-padeliver ka?”

“Ah oo, wala na kasing time si akez para bumaysung sa labas…oh ano okay ka lang ba? Bakit parang namumutla ka? dahil ba sa dugo?”

Oo nga dahil sa dugo kung bakit nag-iba ang timpla ng mukha ko. Tumaas ang presyon ko sa inasal ng lalaki mula sa itaas. Kaya naman hindi ko na napigilan ang sarili ko, tinanong ko na si Jennifer.

“Jhen? Sino yung lalaking malaki ang katawan na kasama mo dito?”

Natawa ng bahagya si Jhen sa tanong ko. Hindi ko alam kung bakit.

“Ah yun ba? Talagang pinuna mo talaga yung kalakihan ng katawan niya? Bakit bumaba ba si Andrei?”

“Andrei? oo kanina nung nasa labas ka…”

“Ate ko yun, I mean, Kuya pala! Ha! Ha!”

“magkapatid kayo!??” halos lumuwa ang mata ko sa ibinulgar niya.

“Yizterday once more! bakit? hindi kami magkamukha noh? Mas maganda ako sa kanya!”

“Puro ka kagagahan Jennifer! Teka, akala ko nagiisang anak ka lang…” usisa ko sa kanya

“Hmmm… kasi si kuya nag-mamasters sa Dubai, mas pinili niya dun mag-aral kasi nandun din daw mga “friends” niya na kumukuha ng masteral.”

Napatango lang ako sa sunod-sunod na kwento ni Jhen patungkol sa kuya niya.

“eh ayun naisipan na niyang bumalik dito kaya ayan wala ako choice, nagpapart-time siya diyan sa La salle ngayon…” dugtong pa niya.

Humupa ang nag-uuromintado kong dugo nang malaman kong magkapatid sila ng kaibigan kong hitad. At saka medyo natawa rin ako sa mga banat niya. Napakaliit lang talaga ng mundo. Biruin mo yun, estudyante niya pala ang kapatid ko at ang mas malupit pa kapatid siya ng kaibigan ko. Haaaay, ano ba yan!

“Alam mo ba may chika ako sa’yo…” dagdag trivia ni Jennifer.

“Huh?”

“PLU siya…” bulong niya sa’kin.

“Anong PLU?”

“People Like Us! Malakas ang kutob ko, bading si kuya. Nako! Kahit hindi niya aminin sa’kin, nanunuot sa ilong ko ang kalansahan niya. Feeling ko kaya ayaw niyang aminin kasi baka akala niya mawawala ang respeto ko sa kanya… eh keri lang naman yun! Kung alam niya lang, bakla rin ako!”

Doon ko naisip na hindi pala close si Jhen at ang sinasabi niyang kuya. Kaya naman pala parang may maskarang nakatakip sa kanya habang kausap ko kanina. Maskarang mas makapal pa kaysa sa suot-suot kong maskara.

Napagdesisyunan ko rin na huwag na lang ikwento kay Jennifer ang kung ano mang mga kaganapan sa pagitan namin ng kuya niya. Hindi naman na siguro lalaki ito. At saka mahirap na, ayaw kong pag-ugatan ng away ng magkapatid. Okay lang naman.

“Ikaw Luis? Bakit ayaw mo ipagtapat sa kapatid mo ang tunay mong pagkatao?” buwelta niya sa’kin.

Mahirap ang tanong pero ito lang din ang unang sagot na naisip ko:

“Same reason na naisip mo… ayaw ko mawala respeto niya sa’kin…”

“Haaay nako! Maniwala ka sa’kin hindi mawawala yun!”

“Siguro sa’yo, pero iba si Lara…, hindi kayo magkapareho ng ugali.”

“Sa bagay, corrected by! May point of intersection ka dun neng!”

“Pero may plano rin akong ipagtapat, hindi lang kay Lara pati na rin kina nanay at tatay… bahala na kung matanggap nila ako o hindi. Hahanap muna ako ng tamang tiyempo.”

“Good… parang paggawa lang ng graham yan eh. Bawat layer ng crackers nilalagyan ng cream. Sa umpisa siyempre hindi kaagad lalambot yung bawat layer… saka lang lalambot yun kapag nilagay na sa ref.” sabay lagay sa ref ng ginawa naming graham cake.

Parang gusto kong maglaslas ng pulso gamit ang can opener sa mga words of wisdom ni Jhen ngayon.

“Sa madaling salita? ” tanong ko sa kanya.

“Sa madaling salita, kung hindi man lumambot ang mga puso nila at matanggap ang tunay mong pagkatao, darating ang time na matatanggap din nila yun… basta palamigin lang. oh ha?!”

“Loka-loka ka talaga! Siya nga pala jhen, nagkita kami ni Russel nung nakaraang linggo sa SM…”


Ding…dong… ding… dong…


“Speaking, nandiyan na sina Papa Russel!”

Automatic na lumabas si Jhen para pagbuksan ng pinto ang mga bisita. Sa ilang segundong lumalabas si Jhen, kumabog ang dibdib ko. Hindi ko alam kung bakit. Hindi ko alam kung ano ang dahilan sa likod ng mabilis na pagtibok ng puso ko.

Kinawayan ako ni Jerome pagpasok niya sa munting mansion ni Jhen. Samantalang si Russel parang hindi ako napansin. Dedmahin ba ako? Hindi ko alam kung bakit. Hindi ko alam kung anong meron.

Isinalang ni Jhen ang isang Korean movie sa DVD player. Inilabas din niya ang 3 bote ng lambanog sa kabinet. Bubble gum flavor iyon. Lasingan yata ito.

“Naks! Magpapainom si Jhen!” papuri ni Russel.

Muli kong narinig ang tinig niya. Muling sumilay ang ngiti niya sa kanyang mukha. Sa pagkakataong iyon napatingin siya sa akin at napako ang tingin niya sa akin ng ilang segundo. Hindi galit. Hindi rin saya. Medyo may kahulugan tulad ng dati niyang mga tingin. Umiwas ang mata ko at nagpanggap na hindi ko siya napansin. Bilang ganti na rin sa pandededmang ginawa niya.

“Wag ka ngang asyumero!” sabi ko sa sarili ko.

Kainan. Inuman. Tawanan. Habang lumalalim ang gabi paingay kami ng paingay. Sumasabay sa paglalim ng gabi ang hindi mapakaling daliri ni Russel. Kanina pa siya text ng text. Nakikiayon din sa paglalim ng gabi ang mapupulang pisngi ni Jerome na halos kakulay na ng suot niyang polo shirt. Dala siguro iyon ng alak na iniinom namin.Umiikot ang shot glass a aming apat. Bawal ang pass muna, dahil sabunot ang aabutin naming kay Jhen. Kailangan maubos ang 3 bote ng lambanog na inihanda ni b-day girl.

“At dahil nalalasing na kayo, maglalaro tayo ng truth or consequence!” entrada ni Jhen.

“Jhen, diba dumating na kuya mo? Bakit wala siya?” singit na tanong ni russel.

“Haaay nako, alam mo naman yun… masakit daw ang ulo…”

“Aah oo nga daw…” mabilis na pagsang-ayon ni Russel sabay ngisi.

Kinuha ni Jennifer ang bote ng coke litro at inilapag sa gitna naming apat. Maglalaro daw kami. Truth or consequence. Isang pang-high school na kalokohan. Naalala ko pa nga huling laro ko nito halos magtatalon ako sa tuwa dahil never tumapat sa akin ang pinaka-nguso ng bote. Sana ganoon din ngayon. Saniban sana ako ng swerte. At sana ambunan na rin ng lakas ng loob kung saka-sakaling tumapat sa akin ang umiikot na bote.

Pinaikot ni b-day girl ang bote. Lahat kami ay titig na titig kung kanino unang tatapat maliban kay russel na patuloy at walang humpay pa rin sa kakatext. At dahil hindi siya nakatingin, sa kanya huminto ang bote. Siguro naramdaman ng bote na hindi siya interesado kaya sa kanya ito tumapat.

“Oh Russel, ikaw! Haha” sambit ni Jerome.

“anong ako?”

“Truth or consequence?”

Parang paghuhukom ang tanong ni Jhen. Paano kapag ako na yung mamimili? Ano pipiliin ko?

“consequence!”

Walang paliguy-ligoy na iyon ang pinili ni Russel. Parang hindi man lang siya nagisip. Ibinaba niya ang hawak niyang cellphone at itinuon ang pansin sa ginagawa naming “laro”.

“Consequence? Okey sige, kiss mo nga si Luis sa lips? Gusto ko torrid ha?”

“hala??!”

Napa-putang ina ako sa utos ni Jhen. As in putang ina talaga! Biglang nawala ang tama ko. Biglang bumilis ang kabog ng puso ko. Hindi ma-explain. Hindi mailarawan. Daig pa ang pakiramdam ng nagrerecite ng declamation piece sa harap ng 1,000 katao.

“oh ano Russel?” dagdag pambubuyo pa ni Jerome.

“ilang segundo ba?”

Hindi ko alam ang mga susunod na mangyayari. Parang tinahi ng laway ko ang bibig kong hindi kayang makapagbitaw ng alinlangan o hindi pagsang-ayon.

“10 seconds! Okay game! Timer starts now!” sigaw ni Jennifer.

Sampung segundo. Huminto ang aking mundo. Hinalikan niya ako. Sa loob ng sampung segundo, naging isa ang aming mga labi. Sampung segundong katahimikan. Sampung segundong kakiligan. Nabingi ako sa buong paligid. Parang nag-mute mode sina Jhen at Jerome. Pinikit ko ang aking mata. Sinadya kong damhin ang malambot niyang labi. Pinukaw niya ang uhaw kong puso, at dehydrated kong kaluluwa.

“Okay! Time is up! Baka mawili! Haha” interrupt ni Jerome sa nagspark na sandali.

Natawa ang tatlo sa resulta ng consequence. Ako? Parang hindi ko alam kung makikitawa ba ako o tatahimik na lang. hindi ko alam kung gusto ko ba yung nagyari. Masyado akong nagulat sa sunod-sunod at mabilis na pangyayari. Parang sinadya.

Muling pinaikot ni Jhen ang mahiwagang bote. Mabilis na umikot ito. Parang nagbabadyang ako na ang susunod na biktima. Nais ko mang takasan ngunit hindi pwede. Kailangan kong harapin ito. Kaya naman para makabwelo mula sa eksena kanina, nagpaalam muna akong iinom at iihi na rin. At nagsabing kung sakaling sa akin tatapat ang bote, consequence ang pipiliin ko. Tinungo ko ang kusina at doon huminga ng malalim. Humugot ako ng ulirat sa kaninang naginginig kong kamay.

“haaay nako Russel…” bulong ko sa aking isip.

Ngunit imbis na makaluwag ang dibdib ko ang paginom ng tubig, may biglang nagpasikip naman ng dibdib ko sa inis.

Parang multong lumitaw sa dilim si Andrei, ang kuya ni Jhen.

“Hi luis, mukhang nauhaw ka sa pinaggagawa niyo kanina ha?”

“Hindi ka ba napapagod kakamasid sa amin? Alam ba ni Jhen na malansa ka?” blong ko sa kanya.

“ito naming si papa luis, wag mo akong takutin kasi baka mamaya ikaw pa ang matakot sa sarili mong multo… patsupa nga?”

Kung gaano kabastos ang bunganga ni Andrei ganun din kabilis ang kamay niya manghipo. Dumapo ang kamay niya sa aking harapan.

“pwede ba, wala akong panahong makipaglokohan sa’yo…”

“Wow! Pavirgin ka masyado boy! Gusto ko lang naman ipakita sa’yo ‘tong video habang kahalikan mo yung friend mo…ang cute kasi ng eksena kaya kinunan ko kayo kanina… para kasing ang sarap i-upload sa youtube… at tiyak magiging favorite at most viewed ito ng lahat…”

Gusto kong isiping tinatakot lang ako ni Andrei. Tipong nais niya lang akong inisin para makuha na niya ang nais niya. Pero sorry na lang siya dahil hindi niya ako madadala sa mga pamba-black mail niya.

“Oh? Namutla ka yata? Don’t worry, hindi ko ito iuupload…Joke lang, pero sa isang kondisyon?”

“Fuck you!”

“Fuck me Luis!”

Inabot sa akin ni Andrei ang isang piraso ng card. Umalingasaw ang bango ng calling card na iyon. Hindi man kasing lansa ng pagkatao niya, pero kasing sang-sang naman ng ugali niya.

“Ito ang contact number ko, itext mo ako paguwi mo mamaya…o kaya mag-sleep over ka na lang dito…”

“Asa ka pa!” pinunit ko sa harap niya ang iniabot niyang calling card.

“Dalawa ang hawak kong alas…isa lang naman ang hiling ko… matikman ko ang katawan mo… pagkatapos nun pwede na tayong magkalimutan. Pagisipan mong maigi… or else, suffer the consequence, echos!”

Hindi ko alam kung anong klaseng ugali ang meron ang kuya ni Jhen. Para kasing ang layo ng mga trip nito sa buhay kumpara sa kapatid niyang nakasundo ko naman ng sobra-sobra.

Pagbalik ko kina Jhen, may 3 shot na pala ng lambanog ang naghihintay sa akin. Yun pala ang consequence ko nang matapat sa akin ang bote. At dahil kailangan tumupad sa pinagusapan, ininom ko ng walang kaabog-abog ang 3 shot ng lambanog. Inisip ko na lang na kunyari bubble gum lang yun. at tanging nabulong ko na lang:

“Tangna, sana nag-truth na lang ako…”

ITUTULOY

NEXT
CHAPTER 6: “FALLING STAR”

Read more...