“CONTENTMENT” by: paulkian

The two basic components of happiness are contentment and lack of fear. But what is contentment? Contentment is often described as 'lack of desire', which is fine, but does that mean it's not possible to be happy if you have desires? Happiness is about contentment at every turn in life - content with the imperfections in life, content with your plans for the future and current activities, content with the desires you have and with the possibility that you may not fulfill all your current desires, content that life throws challenges, content that you gave it your best shot even if it didn’t work out, content that you will handle whatever life throws at you... This kind of contentment comes from a perspective, a realization, that there is a higher game in life beyond the daily ups and downs. Happiness is not an 'all-or-nothing' experience and neither is contentment.

--- Sunil Sharma

“CONTENTMENT”
By: PAULKIAN
http://paulkian.blogspot.com/

Sa totoo lang nakakapagod nang magmahal. Akala ko noon kapag may nakilala ka tapos nag-click ang relasyon niyong dalawa, siya na yung hinahanap mo. Hindi rin pala. Darating talaga ang point na ma-rerealize mo na hindi siya yung taong para sa’yo. Maiisip mo na hindi ka na pala masaya. Tama ang tropa ko, sabi nila sa una o pangalawang araw pa lang ng pagkikita niyo mararamdaman mo na kung siya na nga yung hinahanap mo. May kung anong spark daw yun. Siguro kung sinunod ko lang ang gusto ko malamang hindi kami aabot sa ganito.

Nakilala ko si Brian. Siya ang nagbago ng malungkot kong mundo sa piling ni Michael. Nakilala ko siya sa text. May nagbigay daw ng number ko sa kanya. Dahil mabait naman akong katext mate inentertain ko siya. Isa hanggang tatlong araw na palitan ng mga messages, napagdesisyunan naming magmeet.

“May jowa ka noh?” tanong niya sa akin.

“meron… bakit ikaw wala?”

“meron din”

“eh bakit ginagawa mo ‘to?”

“Hindi na ako masaya eh…” sagot niya sabay nakaw ng halik.

Pareho kami ng reason ni Brian. Pareho kaming hindi na masaya sa mga boyfriend namin. Ganun ba talaga kapag hindi ka na masaya sa kapartner mo, maghahanap ka na ng iba? Titikim ka na ng ibang putahe? Siguro nga oo ang sagot. Ganun ang ginawa ko eh, at ganun din ang ginawa ni Brian. Parang compensating what is lacking ang banat. Pero mali pala. Maling-mali!

Dahil mabilis kaming main-love, ayun naging kami kaagad. Sa isang kurap nakalimot kami na may nagmamay-ari sa amin. Nagpanggap kami na kami ang para sa isa’t-isa. At umasang magiging maayos ang lahat. Basta ang mahalaga nandun ang spark.

Nagplano ako na makikipaghiwalay na ako kay Michael. Hindi ko na kayang patagalin pa’to. Kaya naman kahit mag-papasko nakipag-break ako sa kanya.


Michael;

This is to formally end up the relationship I, myself believed existing. Im sorry, hindi na talaga kaya... I just want to thank you for the efforts you have made for me. Wish you all the good things this Christmas and Have a Blessed new year. Goodbye.

Kenneth


Hindi kinaya ni Michael ang biglaang pakikipaghiwalay ko. Halos lumuhod siya sa akin at nagmakaawa para lang hindi ko siya iwan. Pero sapat na ang 2 taong paputol-putol naming relasyon. Kailangan nang wakasan dahil hindi naman maibabalik ng awa ang puwang.

Nangibabaw ang desisyon ko. Maging ang mga kaibigan ko walang nagawa. Pati si mommy na botong-boto kay Michael hindi rin pumalag. Kung tutuusin ang dalawa lang naman na iyon ang patuloy na umaalalay sa relasyon namin. Kung wala sila matagal na kaming naghiwalay.

Naging masaya ang pasko ko. Sa pagkakataong ito naging makasarili ako. Sino ba naman ang hindi nagnanais ng kaligayahan? Lahat tayo naghahangad nun.

Kinabukasan nagkita kami ni Brian. Excited akong ibalita sa kanya na wala na kami ni Michael. Alam kong matutuwa siya. Ngunit imbis na matuwa parang hindi niya nagustuhan ang ginawa ko.

“Bakit mo ginawa ‘yun” tanong niya sa’kin.

“Bakit? Ayaw mo ba nun? Wala na kami…”

“nakakapressure naman ‘to oh…”

“Hindi naman kita pine-pressure ha? Hindi naman ako nagmamadali…”

“siyempre ganun na rin yun Ken, hindi madali makipaghiwalay sa part ko kasi 6 na taon yung pinagsamahan namin…”

Sa tono ng pananalita ni Brian alam ko na ang gusto niyang sabihin. Kailangan kong maghintay. Kukuha daw siya ng tamang timing. Kung kailan ang tamang timing? Yun ang hindi ko alam.

Bagong taon. Kasabay ng putukan, nagpakamatay si Michael. Nagbigti siya sa banyo nila
pagsaapit ng alsa-dose ng hatinggabi. Iyon na siguro ang pinaka-nakakakilabot na yugto ng buhay ko.

Walang alam ang mga magulang ni Michael sa nakaraan namin kaya hindi nila ako nasisi. Sa mata ng mga kaibigan namin ramdam ko ang galit nila sa akin. Sa yakap ni Mommy naramdaman ko ang kalinga.

Isang linggo ang burol ni Michael. Isang linggo ring hindi nagparamdam si Brian. Kahit isang text wala.

Libing na ni Michael ng makareceive ako ng isang mensahe mula kay Brian:


Sori Ken, hnd ko xa kyang iwan…
Mhl ko prin xa.
Sori, ptwrin moko…
tpucn n ntn ang khibangan na2…


Dalawang tao ang nawala sa akin nung mga oras na iyon. Yung isa nawala dahil sa kasakiman ko sa kaligayahan. Yung isa naman nawala dahil mas maligaya siya sa una.

Siguro ganun talaga ang buhay. Isa nga talagang kahibangan ang ginawa ko. Ngayon mahirap kalabanin ang sariling konsyensya. Laging nasa huli ang pagsisisi.

Minsan nakakalimot tayo na meron pa lang salitang “contentment”. Kaya iyon ang dapat nating pag-aralan.

END

Read more...